Tajemnica to wielka!
- Szczegóły
- Barbara i Marcin Lisowscy
- Kategoria: Dobre Słowo
Myśląc o dzisiejszym Słowie, nie mogę nie pochylić się nad małżeństwem... bo tajemnica to wielka! Dwoje ludzi, którzy są wychowani w zupełnie innych domach, ma się połączyć ze sobą i stać się jednym ciałem. Sama jestem w małżeństwie i coraz bardziej przekonuję się, że po ludzku to niemożliwe. Bo w sytuacji konfliktu bardzo trudno myśleć, że gra się do jednej bramki, a raczej każdy pojedynczo chce coś ugrać dla siebie. Św. Paweł wie, że życie w małżeństwie nie jest łatwe i dlatego pisze w liście do Efezjan dokładny przepis, co mamy robić. Daje mężowi za przykład Jezusa, a żonie Kościół. Mąż ma wydawać siebie samego za żonę, a żona ma być mężowi poddana we wszystkim. To naprawdę po ludzku niemożliwe. I dlatego św. Paweł w końcu mówi, żeby chociaż mąż kochał żonę jak siebie samego, a żona niech chociaż oddaje cześć mężowi. Gdy mamy relację z Jezusem, możemy Go prosić o pomoc w tym, abyśmy umieli kochać siebie a potem małżonka. Niestety bywa tak, że jeden z małżonków nie chce jedności małżeńskiej, wtedy jest wielki ból. Po ludzku trudno to udźwignąć, ale Jezus jest w stanie uleczyć wszelkie rany.
I tu widzę powiązanie z dzisiejszą ewangelią. Królestwo Boże dla mnie to miejsce, gdzie kwitnie miłość. Tam gdzie jest, zawsze przynosi owoce. W postaci dzieci, ale też w postaci dobra, wybaczenia, pogodzenia się ze stratą. Każdy przejaw miłości owocuje.
Panie, bez Ciebie nie umiemy kochać, wypełniaj nas Twoją Miłością.
By potężnie wzmocnił się wewnętrzny człowiek
- Szczegóły
- Tomek Szymczyk
- Kategoria: Dobre Słowo
"Bracia: Zginam kolana moje przed Ojcem, od którego bierze nazwę wszelki ród na niebie i na ziemi,
aby według bogactwa swej chwały sprawił w was przez Ducha swego, by potężnie wzmocnił się wewnętrzny człowiek."
Jan Paweł II Włocławek 7 czerwca 1991 HOMILIA cz 4 Uroczystość Serca Jezusa
https://www.youtube.com/watch?v=C5QhS-7_JAQ
Panie, czy to do mnie mówisz?
- Szczegóły
- Teresa Kiełek
- Kategoria: Dobre Słowo
Zastanawia mnie w dzisiejszym Słowie pytanie Piotra: «Panie, czy do nas mówisz tę przypowieść, czy też do wszystkich?»
Czyżby Piotr, uważał, że to, co Jezus mówi, nie dotyczy jego i innych apostołów, bo oni są zawsze najbliżej Jezusa? Czy może czuje się kimś wyjątkowym, wyróżnionym i tak obdarowanym, że jemu nie zdarzy się takie "włamanie"?
Z pewnością był obdarowany, zresztą sam Jezus wyróżnił go, powierzając mu szczególną funkcję w Kościele. Jego pewność przejawia się także w innych miejscach Ewangelii. Pouczanie Jezusa: «Panie, niech Cię Bóg broni! Nie przyjdzie to nigdy na Ciebie», zapewnianie o wierności: «Choćby wszyscy zwątpili w Ciebie, ja nigdy nie zwątpię». Wiemy, jak to się skończyło.
To pytanie Piotra jest dla mnie ostrzeżeniem i szczególnym wezwaniem do czujności i pokory. Bo i we mnie pojawia się często takie przekonanie, że Słowo skierowane jest do kogoś innego. Nawet potrafię imiennie wskazać, kto powinien to Słowo usłyszeć. A przecież jeżeli, to ja czytam Ewangelię, to Jezus mówi do mnie.
Teraz już wiem, dlaczego mocniej usłyszałam pytanie Piotra: «Panie, czy do nas mówisz tę przypowieść, czy też do wszystkich?»
Jezu, dziękuję Ci, za tę refleksję. Ucz mnie pokory i przypominaj o potrzebie ciągłej czujności, bo... «Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele powierzono, tym więcej od niego żądać będą»*
Nie jestem sama w oczekiwaniu
- Szczegóły
- Barbara i Marcin Lisowscy
- Kategoria: Dobre Słowo
Cały dzień zastanawiam się nad tym, co to znaczy być oczekującą, czuwającą. Przy przemęczeniu trudną, przepełnioną sprawunkami codziennością łatwo mi o czymś zapomnieć, albo przysnąć, czasem nawet na modlitwie. Zaangażowanie w życie słabnie, lata lecą. Więc jak tu wytrwać w czuwaniu? Po ludzku dla mnie to niemożliwe, ale w tych momentach, gdy słabnę, proszę Pana o siłę, a Ducha Świętego o to, aby pomagał mi się modlić. Jezus przyszedł dać pokój i aby usłużyć. I cieszy się, gdy może być moim Zbawicielem. Czemu mam się na to nie zgodzić, On chce ze mną czekać!
Przyznać sie do Boga
- Szczegóły
- Grzegorz Rynk
- Kategoria: Dobre Słowo
"Kto się przyzna do Mnie wobec ludzi, przyzna się i Syn Człowieczy do niego" usłyszeliśmy w dzisiejszym Słowie.
Najczęściej słowa te rozumiemy w ten sposób, że w sytuacji, gdy ktoś będzie pytał nas, czy jesteśmy wierzący, mamy stanąć i wyznać swoją wiarę. Uważam, że takie świadectwo wiary jest jak najbardziej wskazane, choć nie wiem, czy w takiej sytuacji ogólnie będziemy, natomiast rozmyślając dziś nad Słowem, kiedy jeszcze w głowie mojej wybrzmiewały treści dzisiejszej konferencji - świadectwa dochodzę do dodatkowych wniosków.
Przyznawanie się do Boga to życie z Bogiem i kroczenie po wszelkich drogach wspólnie z Nim. Dziś na świadectwie Tomasz opowiadał o wielu sytuacjach ze swojego życia, wiele z nich było bardzo ciężkich, po ludzku patrząc tragicznych, ale on wciąż odnosił się do relacji jaką miał z Bogiem i braku wątpliwości w Jego obecność, choć czasem tego wszystkiego po ludzku nie rozumiał.
Oczywiście nie zawsze będzie łatwo przyjąć to co pojawia się na naszej drodze, czasami będą to sytuacje o których można opowiadać ze śmiechem, a czasami będą to godziny przepłakane w kaplicy, czy też w ciszy swojego domu, czasami też pojawią się pytania przepełnione bólem stawiane Bogu "Dlaczego? Jaki jest tego sens?", ale chodzi w tym wszystkim o to ciągłe trwanie przy Nim pomimo wszystko. Bycie w relacji z Bogiem i pełne Jemu zaufanie spowoduje, że nawet w najcięższej sytuacji, kiedy łzy cisnąć się będą do oczu w naszym sercu jednak pojawi się mała iskierka nadziei, która stanie się płomieniem pełnym pokoju i pomimo wszelkich trudnych przeżyć będziemy emanować radością, radością dla niektórych niewytłumaczalną. Wówczas nie będzie konieczne przyznawanie się do Boga w sposób werbalny, bo postawa nasza sama będzie wskazywała na bycie w przyjaźni z Bogiem, a ludzie patrzący z zewnątrz i niebędący w Kościele wypowiedzieć będą mogli "...bo wam katolikom jest łatwiej przez to przejść".
Módlmy się o działanie Ducha Świętego w nas, abyśmy pragnęli zjednoczenia z Bogiem w każdej sytuacji naszego życia - tej radosnej i ciężkiej, i aby nasza postawa wskazywała na naszą znajomość z Najwyższym i Pełnym Chwały Bogiem.
Nic na siłę
- Szczegóły
- Beata Słoka
- Kategoria: Dobre Słowo
Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: „Pokój temu domowi!” Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was.
Nie wiadomo dlaczego, czasami głoszenie Dobrej Nowiny, niektórym kojarzy się z nakłanianiem, przekonywaniem, dyskutowaniem (a nawet z transparentami i głośnikami) - bez względu na to, czy potencjalny odbiorca jest na to gotowy, czy nie. Każdy, kto próbował robić to w taki sposób, mniej lub bardziej boleśnie przekonał się, jak bardzo jest to bezsensowne.
Gdy próbujemy mówić o wierze tam gdzie wyraźnie nas nie przyjmują, tracimy czas, siły i zapał potrzebne do tego żeby zanieść Ewangelię tam, gdzie być może ktoś za nią tęskni. Przecież Jezus dał wyraźne instrukcje, jak się zachowywać gdy Słowo Boże jest przyjmowane i jak się zachowywać kiedy nie jest.
Październikowe spotkanie formacyjne - zapraszamy :-)
- Szczegóły
- Anita Pawelec
- Kategoria: Ogłoszenia
Program:
10.00 EUCHARYSTIA
11.00 Świadectwo
12.30 Poczęstunek
13.30 Praca w grupach
15.00 Zakończenie spotkania
Jak żyć? - Jezus zaprasza do bliskości.
- Szczegóły
- Teresa Kiełek
- Kategoria: Dobre Słowo
Wtedy odezwał się do Niego jeden z uczonych w Prawie: «Nauczycielu, słowami tymi także nam ubliżasz»
Czytając dzisiejszą Ewangelię przyszło mi na myśl przysłowie: Uderz w stół, a nożyce się odezwą. Czy nie jest tak, że słuchając jakichś wyrzutów, kierowanych do kogoś innego, też czujemy się dotknięci, bo te słowa odnoszą się także do nas?
Jezus jednak kierując te wyrzuty do faryzeuszów nie robi tego po to, by ich poniżyć, ale po to by, spojrzeli na swoje postępowanie, zauważyli swoje błędy i weszli w głębszą, niepowierzchowną relację z Nim.
Życie z Jezusem, poznawanie Go, życie wiarą musi stać się naszą codziennością. Z tej bliskości powinno wypływać moje postępowanie.
Biada wam, bo jesteście jak groby niewidoczne, po których ludzie bezwiednie przechodzą.
Czy to, że jestem chrześcijaninem, katolikiem widać w moim życiu, czy też nikt tego nie zauważa, bo rozmija się ono z nauczaniem Jezusa. Bo moja wiara ogranicza się tylko do spełnienia prawa - czasem nawet stać mnie na jakiś dobry gest - a nie kieruję się codziennie Bożą miłością i sprawiedliwością?
Jak żyć? - pytał bogaty młodzieniec Jezusa. Co to znaczy, kierować się miłością Bożą i sprawiedliwością? Jest nad czym pomyśleć!!!