Pogoń za wiatrem
- Szczegóły
- Beata Słoka
- Kategoria: Napisane przez Odbiorców DS
Marność nad marnościami, powiada Kohelet, marność nad marnościami - wszystko jest marnością. Cóż przyjdzie człowiekowi z całego trudu, jaki zadaje sobie pod słońcem? Pokolenie przychodzi i pokolenie odchodzi, a ziemia trwa po wszystkie czasy. Słońce wschodzi i zachodzi, i na miejsce swoje śpieszy z powrotem, i znowu tam wschodzi. Ku południowi ciągnąc i ku północy zawracając, kolistą drogą wieje wiatr i znowu wraca na drogę swojego krążenia (Koh 1,2-6)
W życiu człowieka zazwyczaj ma miejsce pewien paradoks. Jesteśmy najważniejsi, najcenniejsi dla Boga – i to ma prawdziwy sens. A ciągle, nie wiadomo po co, chcemy być ważni dla świata, dla ludzi. Naprawdę istnieją osoby, które poświęcają lata ciężkiej pracy i wyrzeczeń dla czyjegoś pojedynczego „wow” trwającego sekundę lub dwie. Zachowujemy się często tak, jakby to co robimy, czujemy, co z nami się dzieje decydowało o losach kuli ziemskiej. Tymczasem dla świata naprawdę nie jesteśmy zbyt ważni, dla ludzi wokół też naprawdę nie tak bardzo, a to co dzieje się z nami, na pewno wcześniej przeżywał ktoś inny! Myślę o tym zawsze z wielką ulgą.
Módlmy się o to, żebyśmy nie przypisywali sobie zbyt wielkiego znaczenia w świecie i wśród ludzi, a zamiast tego żyli ze świadomością wielkiej wartości, jaką mamy w oczach Boga.
Myśli czwartkowe :)
- Szczegóły
- Anetia
- Kategoria: Świadectwa
Droga Wspólnoto Dobrego Słowa i EUCHARYSTII :)
Zgodnie z informacja w minionym tygodniu, zapraszam do zapoznania się z kolejną cechą Eucharystii... ku ugruntowaniu świadomości Jej wagi.
Zbawienie
Z formalnego punktu widzenia sprawowanie Eucharystii jest wyrazem posłuszeństwa poleceniu Chrystusa, od strony treści jest przypomnieniem Jego śmierci i zmartwychwstania. W istocie Eucharystia jest wydarzeniem paschalnym, ponieważ śmierć i zmartwychwstanie są zawsze w Jej centrum i nadają Jej podstawowy sens. Gest ofiarowania chleba i wina spełniony przez Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy jest świadomym i dobrowolnym wyrazem Jego własnego losu, jako aktu oddania się woli Ojca za życie świata.
Słowa Jezusa są wyraźne: „Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata." (J 6, 51) Eucharystia przedstawia i urzeczywistnia wydarzenia paschalne jako wolny akt Chrystusa, ofiarującego siebie za zbawienie wszystkich. Cel Paschy, a więc Eucharystii, która Ją ponownie urzeczywistnia, jest ewidentnie zbawczy: życie świata!
Treść zbawienia jest przedstawiana i pojmowana jako życie. Chrystus mówi o tym: „Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym." (J 6, 54)
Eucharystia będąca posłuszeństwem rozkazowi Chrystusa, od strony treści jawi się jako sprawowanie zbawienia wypływającego z Paschy Jezusa. Można powiedzieć, że jest Ona jednocześnie celebrowaniem, odnowieniem i uczestniczeniem w wydarzeniu paschalnym, a którego raz na zawsze wypłynęło życie świata.
Wszystko to ma swoje poważne konsekwencje dla naszego bycia Kościołem. Jeśli sprawowanie Eucharystii jest naprawdę centrum naszego życia kościelnego, oraz jeśli treścią tego centrum jest pełne zbawienie dane przez Boga, zatem zbawczy sens naszego bycia Kościołem jest oczywisty.
Kościół istnieje poprzez służbę zbawieniu, powinien mu służyć, sprawować je, ogłaszać, odnawiać. Całe jego działanie na różnych płaszczyznach – liturgicznej, duszpasterskiej, katechetycznej, charytatywnej, misyjnej, wychowawczej, kulturalnej – ma sens, gdy prowadzi do jednego celu: służeniu działaniu Boga w Jezusie Chrystusie, działaniu łaski i zbawienia. W takiej perspektywie każdy wyraz działalności Kościoła, aby mógł być zgodny z jego naturą, musi być związany z ostatecznym celem, jakim jest zbawienie dusz. W przeciwnym razie byłaby to zdrada Eucharystii.
Konieczna jest refleksja czy w naszym mówieniu przy każdej okazji o Jezusie i chrześcijaństwie działamy tak, aby można było dostrzec wielkie cierpienie Bożego Serca, które pragnie, by nikt nie uległ zatraceniu (J6, 39)? Zastanawiać się nad Eucharystią, oznacza budować prawdziwą hierarchię, pojmując siebie jako chrześcijanina służącemu zbawieniu, wypływającemu ze śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.
EdE JPII nr 7_ 24 września 2020
- Szczegóły
- Łukasz i Anna Misztal
- Kategoria: Dobre Słowo
Od kiedy rozpocząłem moją posługę Następcy Piotra, zawsze szczególną uwagę poświęcałem Wielkiemu Czwartkowi, który jest dniem Eucharystii i Kapłaństwa. Na tę okoliczność każdego roku kierowałem List do wszystkich kapłanów świata. W tym roku, dwudziestym piątym mojego pontyfikatu, chcę w sposób szczególny zaprosić cały Kościół do refleksji eucharystycznej i wezwać do dziękczynienia Panu za dar Eucharystii i Kapłaństwa: «Dar i Tajemnicę». Jeżeli ogłaszając Rok Różańca pragnąłem związać dwudziesty piąty rok mojej posługi z kontemplacją Chrystusa w szkole Maryi, to w Wielki Czwartek 2003 roku nie mogłem nie zatrzymać się nad «eucharystycznym obliczem» Chrystusa i zwrócić uwagę Kościoła na centralne miejsce Eucharystii. Dzięki niej Kościół żyje. Karmi się tym «żywym Chlebem». Czy można zatem nie odczuwać potrzeby nakłaniania wszystkich do odnowionego przeżywania tego doświadczenia?
EdE JPII nr 6_ 23 września 2020
- Szczegóły
- Łukasz i Anna Misztal
- Kategoria: Dobre Słowo
Pragnę to eucharystyczne «zdumienie» rozbudzić, pisząc tę Encyklikę jako kontynuację dziedzictwa jubileuszowego, które chciałem przekazać Kościołowi w Liście apostolskim Novo millennio ineunte oraz w jego maryjnym zwieńczeniu w Liście Rosarium Virginis Mariae. Kontemplacja oblicza Chrystusa — kontemplacja wraz z Maryją — jest «programem», który zaproponowałem Kościołowi u początku trzeciego tysiąclecia, zachęcając go, by z entuzjazmem nowej ewangelizacji wypłynął na głębię na morzu dziejów. Kontemplowanie Chrystusa zakłada umiejętność rozpoznawania Go, gdziekolwiek się objawia, obecny na różne sposoby, ale przede wszystkim w żywym sakramencie Jego Ciała i Jego Krwi. Kościół żyje dzięki Chrystusowi eucharystycznemu, Nim się karmi, z Niego czerpie światło. Eucharystia jest tajemnicą wiary i jednocześnie «tajemnicą światła». Za każdym razem, gdy Kościół sprawuje Eucharystię, wierni mogą w pewien sposób ponownie przeżywać doświadczenie dwóch uczniów z Emaus: «Otworzyły się im oczy i poznali Go» (Łk 24, 31).
Słowo Twe, Panie, oświeca mą drogę
- Szczegóły
- Aleksandra Kułan
- Kategoria: Dobre Słowo
Fałsz i kłamstwo oddal ode mnie, nie dawaj mi bogactwa ni nędzy, żyw mnie chlebem niezbędnym, bym syty, nie stał się niewierny i nie rzekł: "A któż to jest Pan?" lub z biedy nie zaczął kraść i nie targnął się na imię mego Boga. (Prz 30, 5-9)
Nie bierzcie nic na drogę: ani laski, ani torby podróżnej, ani chleba, ani pieniędzy; nie miejcie też po dwie suknie. (Łk 9, 1-6)
Modląc się dzisiaj, prośmy Pana o równowagę i prostotę w naszym życiu, żebyśmy nie byli zachłanni, ale w codzienności znajdowali czas na relację z Bogiem i wsłuchiwanie się w Jego głos. Niech Duch Święty nam w tym pomaga: https://www.youtube.com/watch?v=7AbdbViSVYo&list=RDMM7AbdbViSVYo&start_radio=1
Z UFNOŚCIĄ, BEZ POŚPIECHU
- Szczegóły
- Wanda Klima
- Kategoria: Dobre Słowo
"Zamiary pracowitego prowadzą do zysku, a wszystkich śpieszących się - do straty."
"Myślenie o wszystkim jednocześnie niczego nie zmieni i niczego nie ułatwi. Raczej spowoduje rozproszenie i utrudni sprostanie poszczególnym zadaniom. Lepiej każdą sprawą zajmować się oddzielnie i we właściwym czasie. Wtedy nie zużywasz sił na przejmowanie się na zapas, a całą energię masz na wykonanie.
Oczywiście obmyślanie i przygotowanie każdego działania jest potrzebne: spokojne w odpowiednim czasie i połączone z ufnością w Mój udział we wszystkim co ci jest dane."
Alicja Lenczewska "Świadectwo" 3.XI.86
Ucz nas Panie spełniać nasze obowiązki rozważnie, bez pośpiechu, z ufnością w Twoją pomoc.
EdE JPII nr 5_ 22 września 2020
- Szczegóły
- Łukasz i Anna Misztal
- Kategoria: Dobre Słowo
«Mysterium fidei! — Tajemnica wiary!». Kiedy kapłan wypowiada lub śpiewa te słowa, obecni odpowiadają: «Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie i oczekujemy Twego przyjścia w chwale».
W tych lub podobnych słowach Kościół, wskazując na Chrystusa w tajemnicy Jego męki, objawia także swoją własną tajemnicę: Ecclesia de Eucharistia. Jeśli w dniu Pięćdziesiątnicy przez dar Ducha Świętego Kościół rodzi się i wychodzi na drogi świata, to momentem decydującym dla jego tworzenia się jest z pewnością ustanowienie Eucharystii w Wieczerniku. Fundamentem i źródłem Kościoła jest całe Triduum paschale, ale niejako zawiera się ono, jest uprzedzone i «skoncentrowane» na zawsze w darze Eucharystii. W tym darze Jezus Chrystus przekazał Kościołowi nieustanne uobecnianie tajemnicy paschalnej. W nim ustanowił tajemniczą «równoczesność» między tamtym Triduum i wszystkimi mijającymi wiekami.
Myśl ta rodzi w nas uczucia wielkiego i wdzięcznego zdumienia. Wydarzenie paschalne i Eucharystia, która je uobecnia przez wieki, mają niezmierzoną «pojemność». Obejmują niejako całą historię, ku której skierowana jest łaska Odkupienia. To zdumienie winno zawsze odżywać w Kościele zgromadzonym na sprawowaniu Eucharystii. W sposób szczególny jednak winno towarzyszyć szafarzowi Eucharystii. To on, dzięki władzy udzielonej mu w sakramencie Święceń, dokonuje przeistoczenia. To on wypowiada z mocą Chrystusowe słowa z Wieczernika: «To jest Ciało moje, które za was będzie wydane... To jest Krew moja, która za was będzie wylana...». Kapłan wypowiada te słowa, a raczej użycza swoich ust i swojego głosu Temu, który wypowiedział je w Wieczerniku i który chce, ażeby były wypowiadane z pokolenia na pokolenie przez wszystkich, którzy w Kościele uczestniczą w sposób służebny w Jego kapłaństwie.
„Idźcie i starajcie się zrozumieć…”
- Szczegóły
- Agata
- Kategoria: Dobre Słowo
Czy daję się pociągnąć Słowu Jezusa i pozwalam wyciągnąć się ze swojej ciasnej „komory celnej”, aby wejść do domu i usiąść wraz z Nim za stołem? Czy pozwalam Bogu zaprosić siebie do relacji z Nim?
Czy mam świadomość, że daję Bogu mnóstwo powodów, by się ode mnie odwrócić? Czy doceniam, że On nie gorszy się i mimo moich grzechów chce ze mną jeść i rozmawiać? Czy mam odwagę zostawić stare życie i zacząć nowe z Nim?
Modląc się uwielbiajmy Boga, za to, że „każdemu z nas została dana łaska według miary daru Chrystusowego.”