Przesyt Jezusem?

            Żądali znaku… Jest taki rodzaj żądań, który przechodzi w wyniszczające pożądanie. Zawsze będzie mało nawet, jeśli uda się zrealizować coś z pożądanej listy oczekiwań. Jednym z powodów tego może być to, że ma się czegoś po prostu za dużo w… głowie i sercu. Takie niestrawione treści. Nasłuchane, naoglądane konferencje, kazania, rekolekcje i „cuda niewidy” pozapychały zdolność do ciekawości świata i otwartości na niego i otępiły wrażliwość na to, co Boże. Niewykluczone, że „to plemię” ma przesyt Jezusem, bo przyjmuje Go jedynie powierzchownie, "testując" Jego cudowne możliwości. Dlatego pewnie Jezus odpowiada: To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza. Jak bowiem Jonasz był znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak będzie Syn Człowieczy dla tego plemienia.

          Prosić Boga o znak, to trochę tak jakby stać w Słońcu i pytać gdzie są jego promienie. Skąpani w Bożych znakach nie potrafimy często ich zauważyć.

         Psalmista mówi: W Twojej światłości oglądamy światło. Tylko w kluczu przechodzenia z egoizmu do otwartości na innych, z mroku do światła i ze śmierci do życia możliwe staje się odczytywanie tego, co dzieje się w naszym życiu. Jezus przeszedł ze śmierci do życia, więc jest najwymowniejszym znakiem. On nawołuje - jak Jonasz do Nawrócenia. Jest znakiem większym, niż nasze oczekiwania znaków. O cokolwiek będziecie prosić w imię Moje Ojca, to wam się spełni.

          To Bóg odpowiada za nasze życie w pierwszej kolejności, więc wie, co i jak. Nawracać się z przewrotności serca na jego wrażliwość jest możliwe tylko wtedy, gdy się boleśnie zostanie powalonym na ziemie słowami Jezusa: Żaden znak nie będzie Ci dany, prócz znaku miłości, która chce poukładać fundamenty Twych najgłębszych, a więc nie powierzchownych, zakamarków myślenia i przeżyć. A to boli, bólem nowych narodzin.

        W czym Twój przesyt Jezusem jest znakiem tego, że za dużo o Nim teoretyzujesz, a mało Nim żyjesz?